องค์ที่ 177 สมเด็จพระสันตะปาปาโฮโนริอุส ที่ 3 (Pope Honorius III ค.ศ.1216-1227)

Published on Tuesday, 03 November 2015 03:02

Written by หอจดหมายเหตุ

สมเด็จพระสันตะปาปาโฮโนริอุส ที่ 3

(Pope Honorius III ค.ศ. 1216-1227)

พระองค์มีพระนามเดิมว่า เชนชิโอ ซาเวลลี เกิดในตระกูลที่มีฐานะมั่นคงในสังคม ได้รับตำแหน่งในสันตะสำนักหลายตำแหน่ง ได้รับแต่งตั้งให้เป็นพระคาร์ดินัลสังฆานุกร ในปี ค.ศ. 1193 และพระคาร์ดินัลสงฆ์ในเวลาต่อมา ท่านเคยเป็นครูสอนพิเศษให้แก่พระเจ้าเฟรดริก ที่ 2 (ต่อมาเป็นผู้ก่อปัญหาสำคัญแก่สันตะสำนัก) หน้าที่ของพระคาร์ดินัลซาเวลลีในสันตะสำนักนั้นสำคัญและมีตำแหน่งสูง ท่านได้รับคำยกย่องมากในฐานะผู้รวบรวมเอกสารสำคัญของสันตะสำนักที่เรียกว่า Liber Censuum อันเป็นเอกสารการลงทะเบียนของวัดต่างๆ ภายในอาณาจักรโรม เมื่อได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งพระสันตะปาปานั้น พระองค์มีอายุมากแล้วและสุขภาพไม่ดีนัก แต่เมื่อได้รับตำแหน่งแล้ว พระองค์ มีความกระตือรือร้นในการทำงานและเป็นผู้บริหารสันตะสำนักที่ดีคนหนึ่ง ท่านใช้นามในตำแหน่งพระสันตะปาปาว่า พระสันตะปาปาโฮโนริอุส ที่ 3 ได้รับการอภิเษกวันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 1216

เป้าหมายของการบริหารของพระองค์ คือ ดำเนินตามแผนงานที่พระสันตะปาปาอินโนเซนต์ ที่ 3 ทรงกำหนดในมติการประชุมสังคายนาลาเตรัน ครั้งที่ 4 (ค.ศ. 1215) ได้แก่ การปฏิรูปและปรับปรุงระบบการบริหารของสันตะสำนัก และปลุกเร้าใจคนให้อาสาไปทำสงครามครูเสด ครั้งที่ 4 ที่เริ่มไว้แล้ว โดยพระสันตะปาปาองค์ก่อน เพื่อขอกรุงเยรูซาเล็มคืน พระองค์ได้รับความร่วมมืออย่างดีในตอนต้นจากพระเจ้าเฟรดริก ที่ 4 กษัตริย์หนุ่มแห่งเยอรมัน พระเจ้าเฟรดริกได้รับการสวมมงกุฎถึงสองครั้ง (ค.ศ. 1212 และ ค.ศ. 1215) ให้เป็นกษัตริย์แห่งเยอรมัน โดยพระสันตะปาปาโฮโนริอุส แต่ภายหลังเกิดความขัดแย้งกับสันตะสำนักในเรื่องของซิชีลี เลยทำให้กษัตริย์เฟรดริกไม่ยอมส่งกองเรือของตนเข้าร่วมในสงครามครูเสดวันที่ 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1220 พระสันตะปาปาโฮโนริอุสทรงสวมมงกุฎให้กษัตริย์เฟรดริก ที่ 4 เป็นจักรพรรดิแห่งอาณาจักรโรม โดยหวังว่ากษัตริย์จะยอมเปลี่ยนพระทัยช่วยเหลือ แต่เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด เพราะพระเจ้าเฟรดริกก็เพียงแต่บ่ายเบี่ยงเรื่อยมา อันเป็นผลให้ความสัมพันธ์กับพระสันตะปาปาโฮโนริอุสตกต่ำมากยิ่งขึ้น พระองค์ทรงทนไม่ไหวจึงมีดำริจะขับพระเจ้าเฟรดริกออกจากพระศาสนจักร แต่ก็ไม่ได้กระทำเพราะพระองค์ได้สิ้นพระชนม์ ในวันที่ 18 มีนาคม ค.ศ. 1227

สมัยปกครองของพระองค์นั้นทรงได้ชื่อว่า เป็นนักปฏิรูปที่สำคัญของพระศาสนจักร และเป็นผู้รับรองคณะโดมินิกัน (ค.ศ. 1216) ก่อตั้งโดยนักบุญโดมินิกันและฟรันซิสกัน (ค.ศ. 1223) จากแบบอย่างการเจริญชีวิตของนักบุญฟรันซิส และใน ค.ศ. 1226 พระองค์ทรงรับรองกฎข้อบังคับคณะคาเมไลท์ซึ่งร่างโดยนักบุญอัลเบิร์ต (St.Albert) พระอัยกาจารีตละตินแห่งกรุงเยรูซาเล็มระหว่าง ค.ศ. 1206-14 พระองค์มีชื่อเสียงในการเขียนหนังสือหลายๆ เล่ม รวมทั้งหนังสือ “Compilatio Quinta” ซึ่งรวบรวมกฎหมายพระศาสนจักร นับเป็นหนังสือกฎหมายพระศาสนจักร ที่เป็นทางการเล่มแรก หนังสือประวัติพระสันตะปาปานักบุญเซเลสทีน ที่ 3 และนักบุญเกรโกรี ที่ 7 รวมทั้งจดหมายและบทเทศน์ต่างๆ มากมาย พระองค์ต่อต้านและขัดขวางธรรมเนียมความเชื่อที่หลงผิด ถือผีถือโชคลาง (superstitious)