คุณพ่อ ปีแอร์ ยอแซฟ บงวังต์


 

คุณพ่อ ปีแอร์ ยอแซฟ บงวังต์
 
Joseph BONVENT
 
คุณพ่อ ปิแอร์ ยอแซฟ บงวังต์ เกิดวันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 1883 ที่ แซ็งยืสต์ คาเวรย ในแขวงโรน ท่านเข้าบ้านเณรคณะมิสซังต่างประเทศ วันที่ 14 กันยายน ค.ศ. 1903 รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ วันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1907 คุณพ่อได้รับมอบหมายให้มามิสซังสยามและออกเดินทางวันที่ 13 สิงหาคม ค.ศ. 1907
 
พระสังฆราชเวย์  ซึ่งแวลานั้นเป็นประมุขมิสซังสยาม ได้ส่งท่านไปเรียนภาษาญวณและภาษาไทยที่จันทบุรี โดยให้อยู่ในความดูแลของคุณพ่อเปย์ริกัล เจ้าอาวาสวัดจันทบุรีเวลานั้น ที่นั่น มีชาวญวณถึง 4,000 คน อพยพมาจากดินแดนโคชินไชน่าตอนล่าง และเกือบทุกคนเป็นคาทอลิก คุณพ่อหนุ่มผู้นี้ไม่สามารถเรียนรู้สองภาษานี้อย่างดีบริบูรณ์ได้เลย แต่ท่านก็เรียนรู้พอที่จะสอนคำสอน ฟังแก้บาป และเทศน์ได้ แต่การขาดความรู้ภาษานี้คงจะเป็นเหตุของปมด้อย ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไป นำไปสู่โรคกลัวการอยู่อย่างโดดเดี่ยว จนกระทั่งวันหนึ่ง ท่านมิอาจทำงานแพร่ธรรมอะไรได้เลย และก็ต้องกลับไปฝรั่งเศส
 
แต่การที่คุณพ่อกลับฝรั่งเศสตอนแรก มีเหตุผลอื่น : ในปี ค.ศ. 1914 ท่านถูกเกณฑ์ทหาร และร่วมทำสงครามอยู่เป็นเวลา 4 ปี เมื่อกลับมาสยาม ท่านไปจันทบุรี ก็พบเพื่อนมิชชันนารีอีกครั้งหนึ่ง คือ คุพ่อเปย์ริกัล, แฟเวรอ, การ์ต็อง และคุณพ่อกาลังฌ์ ตัวอย่างคำแนะนำของพวกเขา มุ่งไปที่ความศรัทธาร้อนรนยิ่ง แต่ก็สมเหตุสมผล คุณพ่อบงวังต์ เนื่องจากเป็นปลัดที่เล็กที่สุด จึงพูดน้อย โดยสงวนตัวและด้วยความขี้อาย ท่านเป็นคนสงบเงียบและใช้ความคิดอยู่เสมอ ในบรรยากาศอันสงบสุขเช่นนี้ คุณพ่อคงจะต้องเบิกบาน และเข้มแข็งในกระแสเรียกของท่าน ท่านเข้าใจอย่างฤาษี และคงถือเคร่งครัดตามตัวอักษรมากเดินไปตามคำกล่าวที่ว่า : พระสงฆ์ คือ พระคริสต์อีกองคหนึ่ง คำพูดนี้ทำให้ท่านสับสนและกลัวมากเกินไป นอกจากนั้น อาหารทุกๆ วันที่มีการเปลี่ยนน้อยมาก อากาศที่ทำให้อ่อนเพลียมาก การขี่ม้าหรือเดินไปตามกลุ่มคริสตังเล็กๆ เป็นระยะทางไกลๆ โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ เบียดเบียน เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณพ่อบงวังต์อ่อนแรงลงทั้งร่างกายและจิตใจ ในปี ค.ศ. 1922 คุณพ่อจากกรุงเทพฯไป โดยไม่มีหวังจะได้กลับมาอีก แต่ท่านก็ยังระลึกถึงสยามอย่างซื่อสัตย์มากเสมอ
คุณพ่อบงวังต์ถึงแก่มรณภาพ วันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 1964